Χαρίλαος Τρικούπης
O Χαρίλαος Τρικούπης (1832- 30 Μαρτίου 1896) ήταν διπλωμάτης,
πολιτικός, και Πρωθυπουργός. Γεννήθηκε στο Ναύπλιο και καταγόταν απο την ιστορική
οικογένεια Τρικούπη του Μεσολογγίου και την οικογένεια Καρατζά της Κωνσταντινούπολης.
Ήταν γιός του Σπυρίδωνα Τρικούπη και της Αικατερίνης το γένος Μαυροκορδάτου[1].
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές του στο
Παρίσι. Με το τέλος των σπουδών του χρημάτισε ιδιαίτερος γραμματέας του πατέρα
του, πρέσβη στο Λονδίνο, και ακολούθως το 1856 διορίσθηκε επίσημος γραμματέας
της ελληνικής πρεσβείας στο Λονδίνο, ακολουθώντας το διπλωματικό σώμα. Το
1862 εκλέχτηκε πληρεξούσιος της Συντακτικής εθνοσυνέλευσης της Ελληνικής παροικίας
του Λονδίνου και αποσυρθέντος του πατέρα του ανέλαβε ως επιτετραμμένος της
πρεσβείας. Αν και η διπλωματική σταδιοδρομία του υπήρξε βραχεία, εντούτοις
διακρίθηκε για την απαράμιλλη δεξιοτεχνία του ,το 1863, κατά τις διαπραγματεύσεις
με την αγγλική κυβέρνηση, ως πληρεξούσιος της Ελληνικής κυβέρνησης, στη σχετική
συνθήκη της παραχώρησης των Ιονίων νήσων στην Ελλάδα.
Απεβίωσε σε ηλικία 64 ετών στις Κάννες και ενταφιάστηκε στην Αθήνα